Κέντρο Ψυχοδράματος &
Προσωπικής Ανάπτυξης
Δανάη Χορομίδου
Ψυχολόγος,απόφοιτος ΕΚΠΑ
Trainer, Educator & Practitioner Ψυχοδράματος
Το ζέσταμα για τη ζωή...στο δρόμο της αυτοπραγμάτωσης
Η σημασία του ζεστάματος για την αυτοπραγμάτωση και την επίτευξη των στόχων μας
Fill yourself up with your experience. No denial.
M.Clayton
Warming up: το «ζέσταμα» σε μια κατάσταση για δημιουργία και επίτευξη στόχων
Οι πράξεις δημιουργίας , είναι αποτέλεσμα ενός ζεστάματος σε μια κατάσταση.
«Ζεσταίνομαι» σε κάτι, και ανάλογα με την ποιότητα του «ζεστάματος» και το πόσο ζεσταίνομαι σε αυτό, τόσο επιτυγχάνεται αυτό προς το οποίο θέλω να πάω.
Στο ψυχόδραμα λέμε, ότι όταν το «ζέσταμά μας» σε μια κατάσταση φτάσει στο μέγιστο βαθμό, τότε δημιουργείται ο ρόλος (η ικανότητα, ο τρόπος, η συμπεριφορά) ο οποίος θα μας βοηθήσει να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Όσο περισσότερο ζεσταθούμε σε αυτό που βιώνουμε σε σχέση με το «θέμα» μας, και όσο περισσότερο ζεσταθούμε σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε σε σχέση με το θέμα μας, τόσο καλύτερα θα επιτύχουμε αυτό στο οποίο στοχεύσαμε.
Να «ζεσταθώ», σημαίνει να μένω συσχετισμένος με το θέμα και σε επαφή με τον εαυτό μου σε σχέση με το θέμα. Να μένω να βιώνω, αυτό που βιώνω.
Σημασία έχει περισσότερο, να θέσεις το σωστό ερώτημα
Ένα βασικό ερώτημα, που ενώ φαίνεται απλό, στην πραγματικότητα είναι πιο βαθύ, είναι να ρωτήσεις τον εαυτό σου «Τι θέλω;» .Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω; Τι είναι αυτό που θέλω σε σχέση με αυτό το θέμα; Τι είναι αυτό που θέλω σε σχέση με εκείνο το θέμα; Και σε πιο γενικό φάσμα, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω για μένα, για τη ζωή μου;
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό είναι μια απάντηση που μπορούν να τη δώσουν εύκολα, αλλά αν κάτσεις να το σκεφτείς λιγάκι, ίσως σταματάει να γίνεται επιφανειακό (π.χ. θέλω λεφτά, δουλειά, ταξίδια, σχέση). Και μπορείς τότε πραγματικά να αναρωτηθείς: «τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα θέλω;»
Συχνά, ενώ νομίζουμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε, στην πραγματικότητα δεν το ξέρουμε ουσιαστικά, δεν έχουμε συνδεθεί με τη βαθύτερη ανάγκη που έχει ο ουσιαστικός εαυτός μέσα μας. Γι αυτό ίσως ακόμα και όταν επιτυγχάνουμε αυτό που νομίζουμε ότι θέλαμε, πάλι εξακολουθούμε να μην είμαστε ικανοποιημένοι.
Αναρωτήσου τώρα, «τι θέλω;» χωρίς φόβο και αυτό-επίκριση, χωρίς δισταγμό. Με γενναιοδωρία προς τον εαυτό σου. Επέτρεψε στον εαυτό σου να φανταστεί ακόμα και το πιο απίθανο όνειρο. Με την τόλμη ενός πρωτάρη. Με τη φαντασία ενός παιδιού.
Παγιδευμένοι στις επιλογές του παρελθόντος: «για μένα πια είναι αργά»
Μια ακόμα νοοτροπία περασμένη στο DNA μας, αυτές οι παγιωμένες ιδέες για το τι πρέπει κανείς να κάνει και το ποιος πρέπει να είναι σε κάθε ηλικία. Από μία ηλικία και μετά, «είναι αργά». Μέχρι μία ηλικία ακολουθούσες το πρόγραμμα που σε έβαζαν, μετά από μια ηλικία και μετά είναι αργά, πότε τότε θα ζήσεις εσύ όπως θες να ζεις; Πότε θα είναι ο χρόνος να είσαι εσύ;
«Αυτό είναι, αλλά πώς γίνεται δεν ξέρω»
Ζεστάσου στο γιατί θες κάτι να γίνει και όχι στο πώς θα γίνει. Βρες την επαφή, την αυθεντική επαφή αυτού που θες να πετύχεις. Είναι ειλικρινές; Μάθε να κρατάς το ζέσταμά σου αυτό. Βασίζεται σε ειλικρινή και υγιή πρόθεση; Μείνε σε αυτό. Ζεστάσου σε αυτό. Μέρα με τη μέρα. Κάθε στιγμή. Ολοκληρωτικά. Συνεχόμενα. Και το πώς θα βρεθεί. Δεν πρόκειται για μαγεία ή κάποιο νόμο του σύμπαντος. Είναι απλώς η διαδικασία, η πορεία της υλοποίησης.
Ικανότητα για οργάνωση: Στήσιμο & ανάπτυξη ενός ρεαλιστικού πλάνου εργασίας. Συνεργασία. Ευελιξία.
Αν ο ένας βασικός άξονας ρόλων-ικανοτήτων προς την αυτοπραγμάτωση αφορούν το να μένουμε ζεστοί στο όραμα μας (ως «εραστές της ζωής»), ο δεύτερος βασικός άξονας ρόλων, είναι ρόλοι που έχουν να κάνουν με την ικανότητά μας για οργάνωση («δημιουργικός οργανωτής»).
Χρειαζόμαστε το όραμα για κίνητρο σαν ένα είδους εσωτερικής πυξίδας και την ικανότητα για οργάνωση για να φέρνουμε το όνειρο από τα σύννεφα στο εδώ και τώρα, στις ρεαλιστικές συνθήκες της ζωής.
Με τα δεδομένα που ισχύουν αυτή τη στιγμή, ποιο είναι το ρεαλιστικό πλάνο που μπορώ να στήσω προς την επίτευξη του ονείρου μου; Ποια είναι τα βήματα που έχω να κάνω; Πώς μπορώ να το στοχεύσω και να το μεθοδεύσω με κάποιες κινήσεις-δράσεις; Εδώ η δημιουργικότητά σου μπορεί να σε ξαφνιάσει, μόνο όμως αν την αφήσεις ελεύθερη και παραμείνεις εστιασμένος και αισιόδοξος. Επίσης χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά. Να δαπανήσεις χρόνο, ενέργεια, κόπο.
Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, μια ακόμα εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα είναι η ικανότητα για ευελιξία, δηλαδή να μην μένεις «κολλημένος» σε μια αρχική ιδέα, έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά να μπορείς να ελίσσεσαι όπως τα πράγματα προκύπτουν και όπως σε «οδηγούν». Να είσαι ανοιχτός να αλλάξεις ή να τροποποιήσεις την αρχική ιδέα.
Με την ικανότητα για ευελιξία, ακόμα και τα εμπόδια μπορείς να μην τα χρεώνεσαι ως «λάθη» αλλά να τα μετατρέπεις σε χρήσιμες μαθησιακές εμπειρίες, απαραίτητες για την εξέλιξη προς αυτό που θες! Όπως έλεγε και ο H.Ford «Η αποτυχία είναι απλώς η ευκαιρία να ξεκινήσεις ξανά, πιο έξυπνα».
Υψηλή προσδοκία, «να είμαι τέλειος, να το κάνω καλά»
Η παραπάνω νοοτροπία, δείχνει ότι αποσκοπείς σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ή «λύση» που όταν επέλθει, τότε μόνο θα είσαι ικανοποιημένος. Είσαι αγχωμένος για το αποτέλεσμα και έχεις χάσει τη χαρά. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος. Να δουλεύεις για τη χαρά της δουλειάς απολαμβάνοντας. Χωρίς να καθορίζεσαι από το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. Νιώθεις την αξία της κάθε στιγμής, και επιτυχία δεν είναι το τελικό προϊόν, αλλά το κάθε βήμα που κάνεις. Μπορείς, ω ναι, σε αυτή τη ζωή να χαίρεσαι γι αυτό που κάνεις. Ήδη. Τώρα. Και όχι γι αυτό που θα φτάσεις.
Ικανότητα να μπαίνω σε κάτι καινούριο. Αίσθηση κίνησης στη ζωή
Μπορεί να είσαι και ογδόντα χρονών, και αν την έχεις εξασκήσει, την ικανότητα να μπαίνεις σε κάτι καινούριο, η ζωή σου να έχει νόημα και χαρά.
Όταν βλέπεις τη ζωή ως συνεχή μαθησιακή διαδικασία, παραμένεις νέος.
«Πρέπει να έχετε κι εσείς τα κότσια που απαιτούνται για να εμπλέξετε και τη δική σας ψυχή σ΄αυτό το παιχνίδι. Γαντζώστε μεγαλόπρεπα τις ίνες του μυαλού σας στ΄αγκίστρια ενός μακρινού άστρου και αφήστε τες να τεντωθούν μαζί με το Είναι σας, με την ασύλληπτη ταχύτητά της Πρωταρχικής Έκρηξης. Μέχρι το τέλος Αδέλφια..»
J.Morrison