Η εκπαίδευση στο Ψυχόδραμα, είναι στο μεγαλύτερο μέρος της βιωματική, που σημαίνει ότι διδασκόμαστε επί της πραγματικής διαδικασίας της ομάδας, όπως συμβαίνει και εξελίσσεται στη διάρκεια της ζωής της.

​

Η διδασκαλία συμβαίνει παράλληλα ή και μετά την ολοκλήρωση κάθε ενότητας εργασίας, με αφορμή και σε σχέση με όσα βιώσαμε. Η θεωρία και φιλοσοφία της ψυχοδραματικής προσέγγισης που διδασκόμαστε, δένουν και ενσωματώνονται με την προσωπική εμπειρία. 

Σταδιακά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης οι εκπαιδευόμενοι γίνονται οι ίδιοι συντονιστές των εκδραματίσεων ενός πρωταγωνιστή-μέλους της ομάδας ή της ομάδας ως σύνολο, με τον εκπαιδευτή να διδάσκει συντονιστή και ομάδα επί τω έργω. Ο συντονισμός από τους εκπαιδευόμενους εκλαμβάνεται ως ευκαιρία για μάθηση, τόσο για το συντονιστή προσωπικά όσο για την ομάδα ως σύνολο.

Προσωπική ανάπτυξη εκπαιδευόμενου

Λόγω της βιωματικής φύσης του ψυχοδράματος, μεγάλος μέρος της προσωπικής θεραπείας καλύπτεται μέσα στην εκπαιδευτική ομάδα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των χρόνων της εκπαίδευσης, συχνά προκύπτει η ανάγκη για περαιτέρω δουλειά με τον εαυτό, που μπορεί να γίνει με την παράλληλη συμμετοχή σε βιωματική ομάδα ψυχοδράματος, είτε σε ατομικές συνεδρίες.

Βρισκόμαστε πλάι στον κάθε εκπαιδευόμενο και με βάση το επίπεδο και τις προσωπικές του ανάγκες, θέτουμε μαζί το πλάνο που θα τον αναπτύξει κάθε φορά προς την κατεύθυνση που επιθυμεί.

Η ικανότητα να μπορεί ο εκπαιδευόμενος να έχει επίγνωση του πού στέκεται σε κάθε αναπτυξιακή φάση και του τι έχει ανάγκη προς παραπάνω δουλειά με τον εαυτό του, θεωρείται μέρος της ταυτότητας του ως ψυχοδραματιστή. Ο εκπαιδευόμενος θα πρέπει δηλαδή να μπορεί να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του στο σημείο που βρίσκεται και να παίρνει πρωτοβουλία για την ανάπτυξή του σε σχέση με αυτές. Η ικανότητα αυτή θα τον βοηθήσει να παραμείνει ενεργοποιημένος και σωστός επαγγελματίας κατά την άσκηση του επαγγέλματος αργότερα, αναλαμβάνοντας αυτήν την ευθύνη που ουσιαστικά αφορά μια διαδικασία δια βίου μάθησης μέσα σε μια συνεργατική κοινότητα συναδέλφων.